Oι Δημόσιες Σχέσεις, ιδιαίτερα στη χώρα μας, έχουν εσφαλμένα ταυτιστεί με την εργασία των ανθρώπων που βρίσκονται στις εισόδους των νυχτερινών κέντρων, καθώς και με όλους αυτούς που έχουν πολλές γνωριμίες (εξ ου και η φράση που συνήθως χρησιμοποιείται «κάνω PR» ή «κάνω Δημόσιες Σχέσεις»).
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι η επιστήμη των Δημοσίων Σχέσεων χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη πληθώρας μύθων και παρερμηνειών. Οι πιο σημαντικές από αυτές είναι οι ακόλουθες:
Η δημοσιότητα είναι πάντα θετική (any press is good press). Η αντίληψη ότι οποιαδήποτε αναφορά για την εταιρεία (αρκεί, όπως λένε οι Αμερικάνοι, «να έχει γραφτεί σωστά το όνομα») έχει θετικό αντίκτυπο, είναι εσφαλμένη. Υπό προϋποθέσεις όμως θα μπορούσε να ισχύει το «bad press is good marketing». Το 2014, οι οδηγοί των μαύρων ταξί διαδήλωσαν στο κεντρικό Λονδίνο, διαμαρτυρόμενοι για την «επέλαση» της Uber, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί κυκλοφοριακό κομφούζιο. Αντί όμως να πλήξουν την Uber, καταγράφηκε αύξηση 850% στα downloads της εφαρμογής της, σπρώχνοντας πιο κοντά στον γκρεμό μία παράδοση που κρατάει σχεδόν έναν αιώνα.
Οι Δημόσιες Σχέσεις «εξαντλούνται» σε δελτία Τύπου και συνεντεύξεις Τύπου. Αναμφίβολα και τα δύο είναι σημαντικά εργαλεία, ωστόσο ίσως να μην είναι τα κατάλληλα για όλες τις εταιρείες (το πρώτο χρησιμοποιείται κατά κόρον, ενώ το δεύτερο μόνο όταν έχουμε να αναγγείλουμε κάτι σημαντικό), οι οποίες μπορούν να στραφούν σε πιο σύγχρονα εργαλεία.
Αν τραβήξεις τα φώτα της δημοσιότητας μία φορά, «έπιασες την καλή». Το να δημιουργήσετε ένα viral βίντεο που θα έχει αμέτρητα «χτυπήματα» ή να απαντήσετε σε ένα σχόλιο με ξεχωριστό τρόπο, με αποτέλεσμα να κοινοποιηθεί εκατοντάδες φορές, δεν αρκεί. Είναι σαν την μουσική. Αμέτρητες μπάντες έκαναν ένα σουξέ και μετά εξαφανίστηκαν. Χρειάζεται λοιπόν συνέπεια και συνέχεια. Για παράδειγμα, ο Ημιμαραθώνιος που διοργανώνεται κάθε χρόνο στην Κρήτη, πάντα βγάζει διαφημιστικά βιντεάκια που γίνονται viral.
Η δημοσιότητα έρχεται εύκολα και χωρίς κόστος. Σε ένα έντονα ανταγωνιστικό τοπίο, όλοι προσπαθούν να τραβήξουν τα φώτα της δημοσιότητας, προκειμένου να ακουστούν και να περαστεί το μήνυμά τους. Υπό αυτές τις συνθήκες, πολλές προσπάθειες πέφτουν στο κενό. Αρκετοί δε προσλαμβάνουν ή συνεργάζονται με έμπειρα στελέχη Δημοσίων Σχέσεων, που γνωρίζουν πώς λειτουργεί η αγορά και ιδιαίτερα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Μόνο οι πρώην δημοσιογράφοι είναι καλοί για τη δουλειά. Πρόκειται για μία άποψη που πλέον δεν έχει βάση. Σήμερα, στην εποχή του διαδικτύου, την επικοινωνία με το κοινό και τον Τύπο μπορούν να την διεκπεραιώσουν εργαλεία πέρα από τα συμβατικά όπως η ιστοσελίδα, ένα ιστολόγιο (blog), ένα forum και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όλα αυτά θα μπορούσε να τα αναλάβει ένα οποιοδήποτε στέλεχος Δ.Σ. ανεξαρτήτως του υποβάθρου που διαθέτει.
Σημείωση: Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην ιστοσελίδα Marketing Tips. Είναι το προσωπικό ιστολόγιο του Γιάννη Πρωτοπαπαδάκη με άρθρα που προέρχονται από αποσπάσματα των βιβλίων του, αλλά και από το διαδίκτυο.
Image by Freepik
