Πολλοί από εμάς μεγαλώσαμε ακούγοντας την προσταγή του μπαμπά “να μην πάρουμε τίποτα από το μίνι μπαρ του ξενοδοχείου, καθώς όλα είναι πανάκριβα”.
Ένα κρύο κουτάκι Coca-Cola, ένα δροσιστικό μπουκάλι νερό ή ένα μικροσκοπικό μπουκάλι ποτό σε συνδυασμό με Pringles και M&Ms, μπορεί μεν να υπετιμολογούνται, ωστόσο κλείνουν το μάτι στον αποκαμωμένο ταξιδιώτη, που μπορεί να τα απολαύσει μέσα στις ανέσεις του δωματίου του.
Η ιστορία του minibar
Το μίνι μπαρ εφευρέθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’60 από την γερμανική εταιρεία Siegas και είχε μεγάλη επιτυχία καθώς, παρά τις υψηλές τιμές του, «κέρδισε» την καρδιά των επισκεπτών των πολυτελών ξενοδοχείων.
Πρωτοεμφανίστηκε το 1963 στο Madison Hotel, ενώ το 1974 το Hilton στο Hong Kong το εμπλούτισε για πρώτη φορά με αλκοόλ. Η κίνηση αυτή ήταν ιδιοφυής καθώς το Hilton, που σύντομα εξόπλισε όλα τα ξενοδοχεία του ανά τον κόσμο με μίνι μπαρ, είδε τις πωλήσεις αλκοόλ στο δωμάτιο να αυξάνονται κατά 500%, συνδράμοντας στην αύξηση των συνολικών εσόδων κατά 5%. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας, σχεδόν όλα τα ξενοδοχεία 4 και 5* διέθεταν μίνι μπαρ.
Η αρχή του τέλους;
Παρ’ όλα αυτά, την τελευταία δεκαετία, πολλές ξενοδοχειακές εταιρείες φαίνεται ότι γυρνούν την πλάτη στο μίνι μπαρ. Ηδη από το 2013 η Independent και άλλες εφημερίδες και περιοδικά έγραψαν για τον «επικείμενο θάνατο του minibar», δίνοντας έμφαση στην ταλαιπωρία και το υψηλό κόστος συντήρησης.
Από τα πρώτα του χρόνια το μίνι μπαρ δημιούργησε μια σειρά από προβλήματα στους ξενοδόχους, οι οποίοι, πέρα από την πρόσληψη επιπλέον προσωπικού, έβλεπαν τους επισκέπτες να αδειάζουν το περιεχόμενο, αντικαθιστώντας το ουίσκι με ice tea ροδάκινο και τα M&M’s με χαλίκι… Είναι χαρακτηριστικό ότι σε μια έρευνα του 2012 περισσότεροι από 500 ξενοδόχοι χαρακτήρισαν τα μίνι μπαρ «εφιάλτη»…
Μεγάλες αλυσίδες ξενοδοχείων, όπως τα Hyatt και τα Hilton, έχουν περιορίσει τη χρήση τους εδώ και αρκετά χρόνια, δίνοντας έμφαση στο room service και στην ύπαρξη χώρων όπου οι επισκέπτες μπορούν να συναναστρέφονται (π.χ. στο lobby για ένα wine hour).
Το minibar επανακάμπτει…
Από την άλλη, αρκετά ξενοδοχεία συνεχίζουν να επενδύουν στο μίνι μπαρ, το οποίο συχνά το εφοδιάζουν με προϊόντα τοπικών συνεργατών, τονώνοντας έτσι την τοπική οικονομία (π.χ. το Ace Hotel Brooklyn προμηθεύεται αγαθά που παρασκευάζονται από γυναίκες, έγχρωμους ή μειονότητες), ή με αυτά που ταιριάζουν στο προφίλ του εκάστοτε επισκέπτη. Με αυτό τον τρόπο παρέχεται η δυνατότητα στους επισκέπτες να ψωνίσουν τοπικά αγαθά αλλά και να μάθουν για την κοινότητα στην οποία ταξιδεύουν.
Άλλα πάλι ξενοδοχεία, που εξακολουθούν να επιμένουν στη χρήση των μίνι μπαρ, θεωρώντας ότι αναφέρονται σε αυθόρμητες αγορές (impulse purchases), αποφεύγουν τη χρήση τοπικών προϊόντων καθότι δεν είναι γνωστά στο ευρύ κοινό. «Δεν γνωρίζετε αυτά τα τοπικά αντικείμενα», είπε στέλεχος ξενοδοχείου που ασπάζεται αυτή τη φιλοσοφία. «Ένα μίνι μπαρ έχει να κάνει με την παρορμητική αγορά. βλέπεις το αντικείμενο, καταναλώνεις. Εάν δεν γνωρίζετε το αντικείμενο, δεν είναι πιθανό να χρησιμοποιήσετε τόσο πολύ».
Η δε MGM Resorts, η οποία διαθέτει μίνι μπαρ στις πολυτελείς ιδιοκτησίες της στο Las Vegas, ανέφερε ότι τα ξενοδοχεία «διατηρούν πάντα τα αγαπημένα σε απόθεμα» — όπως βότκα, τεκίλα, μπύρα, πατατάκια, ξηρούς καρπούς και ζαχαρωτά.
Μολονότι αρκετοί ήταν αυτοί που, ελέω Covid-19, προεξόφλησαν το οριστικό τέλος των μίνι μπαρ (περιορίζοντας έτσι την παρουσία του προσωπικού στα δωμάτια), εντούτοις αυτά κατάφεραν να επιβιώσουν. Μόλις άρθηκαν οι περιορισμοί, οι πωλήσεις πήραν την ανηφόρα, καθώς οι επισκέπτες αισθάνθηκαν πιο άνετα αλλά και πιο ασφαλείς να μείνουν μέσα.
Μάλιστα, δεν είναι λίγοι αυτοί που διατείνονται ότι δεν θα πρέπει να βιαστούμε να ξεγράψουμε το μίνι μπαρ, ιδιαίτερα αν τα ξενοδοχεία επαναπροσδιορίσουν την τιμολογιακή τους πολιτική, καθιστώντας πιο ελκυστικό το περιεχόμενό του.
