Στην απλούστερη και πιο original μορφή του, το Martini είναι ένα μείγμα από τζιν και βερμούτ, ίσως με μερικές σταγόνες από κάποιο bitter, και γαρνιρισμένο με μια ελιά ή ένα twist* λεμονιού.
Ωστόσο, το όνομα Martini έχει εφαρμοστεί σε πολλές εκατοντάδες παραλλαγές του αρχικού, πολλά από τα οποία απέχουν πολύ από ένα “αληθινό Martini” αν και τα περισσότερα σερβίρονται, κλασικά στο σχήματος V ποτήρι που έχει πάρει και το όνομα Martini glass.
Η πρώτη γνωστή γραπτή συνταγή για το Martinez που θεωρείται από πολλούς σαν ο παππούς του Martini βασιζόταν είτε σε ολλανδικό τζινίβερ είτε σε παλιό gin με την προσθήκη γλυκού βερμούτ, curaçao και orange bitters. Εμφανίζεται στο The Modern Bartender του O.H. Byron’s του 1884 ως παραλλαγή του Μανχάταν. Δείτε από κάτω την αυθεντική έκδοση του βιβλίου.
Στη συνέχεια, στη δεύτερη έκδοση του Bartender’s Manual (1888), ο Χάρι Τζόνσον περιελάμβανε την πρώτη γνωστή συνταγή για «Μαρτίνι» που είχε στα συστατικά του, παλιό τζιν, γλυκό βερμούτ, κουρασάο, Bitters και ένα lemon twist.
Μια δεύτερη παρόμοια συνταγή Martini εμφανίζεται στο Bartender’s Guide του Henry J. Wehmann του 1891, που βασίζεται επίσης σε παλιό τζιν και επιπλέον σιρόπι.
Το “Dry Martini” που γνωρίζουμε, πιθανότατα εμφανίστηκε με την είσοδο του London Dry gin στις Η.Π.Α. και το βοήθησε η Martini & Rossi με τις προβαλλόμενες διαφημίσεις της στις εφημερίδες της εποχής, προς το τέλος του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου αιώνα. Είχε γίνει slogan κυριολεκτικά η φράση.
It’s not a Martini unless you use Martini. Δεν είναι Martini εκτός κι αν χρησιμοποιείς MartiniΗ πρώτη γραπτή πρόταση για Μαρτίνι σε βιβλίο βρίσκεται στην Bartender’s Encyclopedia του Tim Daly το 1903, όπου υπάρχει μια συνταγή για ένα “Μπουκάλι κοκτέιλ Martini”, το οποίο πρότεινε 2/3 του μπουκαλιού παλιό gin και 1/3 του μπουκαλιού ξηρό βερμούτ.
Μεγάλη διάδοση πήρε το ποτό και μέσα από τις ταινίες του James Bond ο οποίος έπινε
Vodka Martini, shaken … not stirred
